Ervoor zorgen dat de endoscopie niet achterblijft

De medisch directeur van NHS Engeland heeft zorgverleners de handschoen opgelegd om veel betere kankerresultaten te bereiken. Er is als doel gesteld dat 99 procent van de patiënten minder dan zes weken moet wachten tussen de verwijzing voor diagnostisch onderzoek en het moment dat het onderzoek plaatsvindt.

Als recente Projecten voor openbaar beleid (PPP) rapport: Naar binnen kijken: de staat van endoscopie in Engeland, heeft onthuld, zullen deze bewonderenswaardige doelstellingen niet haalbaar zijn tenzij de capaciteit van de NHS op het gebied van endoscopie op een steviger basis wordt geplaatst. Helaas is dit momenteel niet het geval voor ziekenhuistrusts in heel Engeland. Uit het rapport blijkt dat 41 procent van de trusts werkt met endoscopiesuites die de door de fabrikant aanbevolen levensduur van tien jaar benaderen of overschrijden.

De relevantie van deze discussie is nog verder vergroot door het recente rapport van professor Sir Mike Richard, voormalig National Cancer Director voor NHS England, getiteld: De onafhankelijke beoordeling van screeningprogramma's voor volwassenen in Engeland. Het is duidelijk dat het vermogen om gebruik te maken van meerdere opties om de acceptatie van screeningprogramma's te stimuleren nog nooit zo relevant is geweest.

Het PPP-rapport, gepubliceerd in samenwerking met Vanguard Healthcare Solutions, behandelde dit onderwerp tijdens een levendig rondetafelevenement op de beurs van dit jaar. IHEEM Conferentie over gezondheidszorgsectoren. Aanwezig waren verschillende landgoed- en faciliteitsmanagers, samen met autorisatie-ingenieurs en klinische leiders op het gebied van decontaminatie en endoscopie van NHS-trusts in het Verenigd Koninkrijk. De discussie leverde een boeiend forum op waar deze vooraanstaande opinieleiders spraken over waarom de verslechtering van de endoscopiefaciliteiten zich zo ernstig heeft kunnen manifesteren in de NHS.

Levensduur

Volgens het PPP-rapport is 25 procent van de decontaminatiesuites die momenteel in heel Engeland in gebruik zijn, ouder dan tien jaar, en heeft 15 procent van de ziekenhuizen hun suites de afgelopen acht jaar niet geüpgraded. In de context van de torenhoge vraag naar endoscopievoorzieningen is er duidelijk behoefte aan meer onderzoek naar hoe we precies de levenscyclus van een endoscopiesuite definiëren. Dit punt bleek een belangrijke aanleiding voor discussie te zijn.

“De vraag naar endoscopiediensten gaat maar in één richting”, zegt David Cole, CEO van Vanguard Healthcare Solutions. Als voorzitter van de discussie wilde David de deelnemers uit de publieke sector graag informeren over het onderwerp endoscopielevenscycli. David stelde de vraag: “Hoe wordt, gezien deze onvermijdelijke toename van de activiteit, de huidige levensverwachting van endoscopieapparatuur gemeten?”

De consensus voor de bijeenkomst was dat de levenscycli van endoscopie-eenheden gebaseerd zijn op een tijdsperiode waarin apparatuur in actieve dienst is, en niet op basis van het aantal operationele cycli. Gezien de stijgende vraag is het eenvoudigweg meten van de levenscycli in termen van jaren niet langer voldoende om ervoor te zorgen dat apparatuur dag in dag uit consistent aan de minimale decontaminatienormen kan voldoen.

Bovendien wordt bij het meten van de levenscycli van endoscopie in actieve jaren geen rekening gehouden met de geëscaleerde onderhoudskosten, die een onvermijdelijk gevolg zijn van het toenemende gebruik. Ingebouwde capaciteit voor onderhoud is een luxe die weinig trusts zich tegenwoordig kunnen veroorloven en daarom is een impact op het operationele activiteitenniveau onvermijdelijk.

“Het belangrijkste is hoe we de bestaande vastgoedcapaciteit vergroten.” Alex Chilvers, Managing Director bij 18 Week Support “Natuurlijk zal het toenemende gebruik een nadelig effect hebben op de levensduur van de apparatuur”, zegt Alex Chilvers, Managing Director van 18 Week Support, een organisatie die zich inzet om trusts te helpen bij het beheren van verwijzingen naar behandeltrajecten en -doelen. Alex benadrukte dat, in de context van een gebrek aan kapitaalfinanciering voor upgrades van endoscopiesuites op de lange termijn, “het belangrijkste is hoe we de bestaande capaciteit van het landgoed vergroten.”

Men kan naar andere industrieën kijken voor voorbeelden van hoe de levensduur van endoscopieapparatuur kan worden bewaakt. Dit is inderdaad een punt dat Rosemary Jenssen, gezondheidszorgarchitect, graag naar voren wilde brengen. "Auto's hebben intelligente onderhoudsintervallen op basis van hun activiteit, terwijl endoscopie-eenheden lijken te worden gecontroleerd op basis van het aantal jaren dat ze actief zijn geweest", zegt Rosemary. “Als onze cyclusmonitoring gebaseerd zou zijn op een directer gebruik van apparatuur, dan zou je veel betere planningsmogelijkheden hebben om informatie te verstrekken over wanneer je de veelgebruikte apparatuur moet vervangen.”

Wanneer apparatuur het begint te begeven, is het te laat en daarom moet de NHS, zoals Rosemary scherpzinnig opmerkte, proberen haar cyclusmonitoring af te stemmen op een meer op activiteiten gerichte aanpak. Rosemary was niet de enige die dit benadrukte. Cliff Howell, voormalig directeur en operationeel leider van NHS Estates and Facilities, Efficiency and Productivity Division bij NHS Improvement, zei in botte bewoordingen: “We moeten overstappen op een op bewijs gebaseerde aanpak in plaats van simpelweg te lezen wat de reparatiehandleiding zegt.”

Het risico beheersen of het geld beheren?

Als faciliteitsmanagers van alle NHS-trusts de beperkingen erkennen in de manier waarop de kritieke infrastructuur binnen de levensduur van endoscopiesuites wordt gemonitord, is het belangrijk om te weten wat een trust ertoe aanzet zijn bestaande faciliteiten te vervangen of op zijn minst uit te breiden.

Snelle antwoorden bleven uit, omdat facilitair managers onmiddellijk bredere zorgen aanhaalden rond het hier-en-nu-denken, wat de NHS vaak verhindert om broodnodige langetermijnbeslissingen te nemen met betrekking tot haar landgoed. Eén afgevaardigde ging zelfs zo ver om te zeggen dat de NHS lijdt aan een ‘kortetermijnplanningssyndroom’ als het gaat om het gebruik van landgoederen.

Terwijl trusts de beslissingen vooral willen concentreren rond het updaten van endoscopieapparatuur, worden faciliteitsmanagers uiteindelijk meestal beperkt door hetzelfde probleem: de kosten. De kwestie van kapitaaluitgaven en de schadelijke gevolgen ervan voor de patiëntenzorg zijn zeker op de voorgrond geplaatst in de discussies over het verbeteren van de gezondheidszorg. Financiële beperkingen bepalen nog steeds een groot deel van de dagelijkse besluitvorming voor vastgoed- en facilitair managers. Voor te veel mensen draait het nog steeds om het geld.

Wat zijn de triggers voor een trust om zijn endoscopiefaciliteiten te herzien en mogelijk te upgraden? Wat is het bedrijfsrisico versus het individuele risico? Welke maatregelen kan een trust nemen om het bewustzijn over verouderde endoscopieapparatuur te vergroten? Dit zijn het soort vragen waar facilitair managers binnen de NHS over zouden moeten nadenken, maar keer op keer zijn hun beslissingen gebaseerd op te veel concurrerende prioriteiten.

Er moet iets gegeven worden

Om een meer proactieve omgeving te bevorderen waarin beslissingen gebaseerd zijn op patiëntveiligheid, is het essentieel dat de kapitaalstroom rechtstreeks naar endoscopiediensten plaatsvindt. Het huidige falen om financiële steun voor endoscopie te garanderen, brengt een discrepantie aan het licht tussen de wens op nationaal beleidsniveau om de doelstellingen voor kankerscreening aan te pakken, en de apparatuur die zo vaak van vitaal belang kan blijken om deze doelstellingen te bereiken.

“Net zoals bij LINAC en de vervanging van beeldapparatuur worden er vaak initiatieven op nationaal niveau en financiering beschikbaar gesteld om oude en verouderde apparatuur te vervangen”, zegt Cliff, die voorstelt om dit beleid uit te breiden tot apparatuur voor endoscopiediensten.

Ondanks een minder duidelijk beeld van de kapitaaluitgaven, zijn er opties beschikbaar voor trusts om ervoor te zorgen dat ze hun endoscopiefaciliteiten behouden en daarom voldoen aan de doelstellingen voor kankerscreening. “De achterstand op het gebied van landgoederen en het vervangen van apparatuur in de NHS ligt op een recordhoogte, terwijl de beschikbaarheid van kapitaal beperkt blijft. De achterstanden zullen daarom nog steeds toenemen”, aldus Cliff. “Misschien moet de NHS overwegen om levenscyclusfinanciering af te schermen voor toekomstige ontwikkelingen, om een herhaling van het verleden te voorkomen.”

Het vergroten van de bestaande vastgoedcapaciteit zal een steeds belangrijkere rol spelen. In het rapport van professor Richards voor NHS Engeland worden mobiele eenheden genoemd als een mogelijke verlichting van de druk op de endoscopiediensten. Dit heeft het voordeel dat de bezwaren van artsen over het gebruik van externe faciliteiten als bedreiging voor de gezamenlijke gezondheidszorg worden overwonnen.

Om de ambitieuze doelstellingen op het gebied van kanker te kunnen verwezenlijken, zal de verandering ergens vandaan moeten komen. Uit het PPP-rapport blijkt dat 87 procent van de ziekenhuizen die melding hebben gemaakt van verouderde decontaminatiesuites (dat wil zeggen de ziekenhuizen die de afgelopen acht jaar geen renovatie hebben ondergaan) ook deel uitmaken van trusts die er niet in zijn geslaagd de doelstelling van zes weken wachten op diagnostische tests te halen.

“Het Verenigd Koninkrijk heeft een aantal van de hoogste normen voor decontaminatie en sterilisatie van waar ook ter wereld.” David Kool , CEO van Vanguard Healthcare Solutions

Endoscopie-eenheden in de NHS hebben een lange weg afgelegd: van de ‘bezemkasten’ die ooit werden gebruikt (zoals een afgevaardigde ze beschreef) naar de grote, geavanceerde, gecentraliseerde eenheden, maar zoals David Cole opmerkte, mag dit geen excuus zijn voor zelfgenoegzaamheid. “Het Verenigd Koninkrijk heeft een aantal van de hoogste normen voor ontsmetting en sterilisatie waar ook ter wereld”, zei David terwijl hij een boeiende en levendige discussie afsloot, “maar we kunnen het ons niet permitteren om achteruit te gaan.”

Terwijl we wachten op nationale beleidsmakers om de broodnodige kapitaalfinanciering naar de frontlinie te sturen, moeten acute trusts ervoor zorgen dat de faciliteiten voor endoscopiediensten niet achterblijven en dat patiënten geen negatieve gevolgen beginnen te voelen.