Diagnostische diensten toegankelijker maken

Hoewel de noodzaak om het diagnostische aanbod te hervormen en een nieuw dienstverleningsmodel te introduceren om veilige, patiëntgerichte trajecten te bieden al geruime tijd een prioriteitsgebied is, heeft de impact van Covid-19 op de diagnostische activiteiten de urgentie benadrukt waarmee dit moet gebeuren. afgeleverd.

De noodzaak voor hervorming van de diagnostiek en de scheiding van trajecten tussen acute en electieve zorg werd geschetst in a rapport vrijgegeven door NHS Engeland in oktober, als vervolg op het meerjarenplan.

De Covid-19-pandemie heeft een aantal zwakke punten aan het licht gebracht die de veerkracht van ons gezondheidszorgsysteem aantasten. Wat we van Covid-19 hebben geleerd, is dat, hoewel een duidelijke scheiding tussen acute en electieve zorg de domino-effecten op het gezondheidszorgsysteem als geheel kan minimaliseren; het is ook noodzakelijk om de volgende pandemie effectief het hoofd te kunnen bieden.

Covid-19 heeft de situatie verergerd

Hoewel Britse ziekenhuizen relatief goed zijn omgegaan met de uitbraak van Covid-19, heeft deze, gezien de druk die deze ondervond voordat de pandemie toesloeg, ongewenste effecten gehad op de meeste niet-acute delen van het gezondheidszorgsysteem. Afspraken zijn geannuleerd, diagnostische procedures zijn uitgesteld; en acties die zijn ondernomen om bedden vrij te maken in ziekenhuizen hebben een negatieve invloed gehad op de gezondheidszorg in de gemeenschap en hebben het aantal beschikbare bedden in ziekenhuizen voor niet-dringende patiënten verminderd.

Een van de meest zichtbare effecten is de duidelijke toename van het aantal mensen wachten voor diagnostische tests en behandelingen. Hoewel de activiteit sinds de eerste lockdown is gestegen, is deze nog niet hersteld tot het niveau van vóór de pandemie, en is de doorstroom van patiënten lager, met name voor CT-scans en endoscopie, als gevolg van maatregelen die gericht zijn op het verminderen van het risico op besmetting met Covid-19.

De impact is het grootst voor degenen die het langst wachten. In september had, ondanks een aanzienlijke toename van de activiteit, een derde van de patiënten op de lijst meer dan zes weken gewacht op een scan of andere diagnostische test, en voor endoscopie lag dat cijfer boven de 50%. Het aantal patiënten dat meer dan dertien weken wacht op een endoscopie is gedaald ten opzichte van de piek in juni, maar de meest recente golf van Covid-19 zal naar verwachting een verdere verstoring van de dienstverlening veroorzaken.

Wat ook zorgen baart, is de 'verborgen achterstand' van uitgestelde verwijzingen, omdat de wachttijden voor het krijgen van een afspraak met een adviseur ook langer zijn geworden. In een door adviseurs geleid systeem met verminderde patiëntenstromen wordt het wachten op een consultatie een knelpunt.

Hervorming van de diagnostische diensten

De pandemie biedt echter ook kansen voor verandering. Naarmate de situatie vorderde, is de focus verschoven van het zoeken naar oplossingen voor de onmiddellijke crisis, met behulp van tijdelijke oplossingen voor de korte termijn, zoals de Nightingale-ziekenhuizen, naar aanpassing aan het leven met het Covid-19-risico op de langere termijn. Er wordt opnieuw nadruk gelegd op het zoeken naar een grotere ingebouwde veerkracht voor de toekomst.

De noodzaak van een radicale verbetering van de manier waarop diagnostische diensten worden verleend, werd vóór de pandemie algemeen onderkend, waarbij de vraag vooral de afgelopen vijf jaar snel is gestegen, wat de afgelopen jaren heeft geleid tot een toename van het aantal overtredingen van de zes weken durende diagnostische norm.

De toegang tot endoscopieapparatuur en -faciliteiten stond vóór de pandemie al onder aanzienlijke druk, met name op het gebied van colonoscopie. Schattingen gebaseerd op de Doe het de eerste keer goed (GIRFT) Uit het programma blijkt dat ongeveer twintig NHS Trusts waarschijnlijk een volledige herbouw van hun endoscopiefaciliteiten nodig zullen hebben, terwijl andere verbetering behoeven.

Hoewel er geen nationaal activaregister bestaat voor endoscopiefaciliteiten, een verslag Uit een publicatie van Public Policy Projects in samenwerking met Vanguard twee jaar geleden bleek dat ongeveer 25% van de ziekenhuizen beschikt over endoscopie-decontaminatiesuites en -apparatuur die meer dan tien jaar oud zijn.

Het gaat duidelijk niet alleen om het investeren in gebouwen en apparatuur. Naast een grotere capaciteit zal het personeelsbestand moeten worden uitgebreid en zullen nieuwe servicemodellen een volledige reeks diagnostische diensten moeten leveren buiten de ziekenhuisomgeving.

Diagnostiek: herstel en vernieuwing

Een voorgestelde oplossing werd uiteengezet in de recent verslag, gebaseerd op een overzicht van de diagnostische diensten in opdracht van NHS Engeland als onderdeel van Langetermijnsplan. Het pleit voor de scheiding van acute en electieve diagnostiek waar mogelijk, en volgens het voorstel zouden er in de gemeenschap zelfstandige diagnostische hubs worden opgezet, weg van acute ziekenhuislocaties, om 'one-stop-shops' te bieden voor diagnostische beoordelingen.

Het rapport benadrukt de noodzaak van het vergroten van de capaciteit en stelt dat er naar schatting 200 nieuwe endoscopiekamers nodig zijn in de NHS Trusts om aan de huidige groei van de vraag te voldoen en om de geplande uitbreiding van het darmonderzoeksprogramma mogelijk te maken. Er werd ook vastgesteld dat alle bestaande beeldapparatuur die ouder is dan tien jaar moet worden vervangen, samen met de noodzaak om de CT-scancapaciteit de komende vijf jaar uit te breiden met 100%. Het aantal CT-scanners per bevolking in Groot-Brittannië is veel lager dan in andere ontwikkelde landen.

De aanpak zou leiden tot een aanzienlijke vermindering van het aantal patiënten dat een acute ziekenhuisomgeving bezoekt en tot efficiëntieverbeteringen in het gezondheidszorgsysteem als geheel. Sinds de publicatie ervan is het rapport universeel verwelkomd, en als de aanbevelingen volledig worden geïmplementeerd, zal dit een voorbode zijn van substantiële investeringen in personeel, uitrusting en faciliteiten.

Een flexibelere aanpak

De £2,3 miljard stijging van de kapitaaluitgaven in 2021/2022, aangekondigd als onderdeel van de laatste uitgavenanalyse, waaronder £325 miljoen voor diagnostische machines zoals MRI- en CT-scanners en ter vervanging van oude beeldapparatuur, zal de kosten enigszins dekken. .

De vraag is of het voldoende zal zijn, en of we de impact snel genoeg zullen zien, om op korte tot middellange termijn een echt verschil te maken in de wachttijden en de patiëntresultaten. Het zal enige tijd duren om de aanbevelingen in het rapport uit te voeren, maar is wachten een optie, nu de achterstand elke maand groeit?

Een duidelijke scheiding van trajecten is al mogelijk door gebruik te maken van de bestaande flexibele zorginfrastructuur, dat dichter bij de patiënt kan worden opgezet als integraal onderdeel van een geïntegreerd zorgnetwerk. Mobiele en modulaire beeld- en endoscopie-units kunnen op vrijwel elke locatie worden opgesteld om binnen zeer korte tijd een stand-alone, Covid-vrije diagnosefaciliteit te creëren.

Hoewel mobiele units vaak worden gebruikt om meer flexibiliteit te bieden als onderdeel van het ziekenhuiscomplex, zijn ze ook ideaal om de dienstverlening dichter bij de patiënt te brengen. Als onderdeel van een geïntegreerd zorgsysteem kan de mobiele infrastructuur, die beschikbaar is voor een reeks specialistische en algemene procedures, zich bevinden bij een plaatselijke huisartsenpraktijk, een gemeenschapsziekenhuis, een tandartspraktijk of een andere zorginstelling.

De voordelen van mobiele zorgeenheden in deze context zijn duidelijk. Hun flexibele en verplaatsbare karakter heeft ertoe geleid dat sommige soorten mobiele eenheden al een belangrijke rol spelen in de levering van patiëntendiensten in de gemeenschap. De mobiele infrastructuur kan evolueren en veranderen naarmate de behoeften veranderen, en kan snel worden aangepast om op een noodsituatie te reageren.

Het leveren van gemeenschapsgezondheidszorg

Om geïntegreerde zorg te kunnen leveren, is het noodzakelijk om vanuit het hele systeemperspectief te kijken. Een essentieel onderdeel van een flexibel en veerkrachtig gezondheidszorgsysteem is het vermogen om middelen over een groter gebied te bundelen, waardoor diensten kunnen worden verleend waar en wanneer deze het meest nodig zijn. Dit is altijd zo geweest, maar de Covid-19-pandemie heeft de behoefte aan robuuste geïntegreerde zorgsystemen vergroot, en dit kan niet gebeuren tenzij we over een landgoed beschikken dat flexibel genoeg is om aan de brede reikwijdte van de behoeften van een ICS te voldoen.

De sleutel om deze aanpak te laten werken is het ontwikkelen van samenwerkingsnetwerken, aangezien nieuwe diagnostische apparatuur zoals scanners en endoscopen duur is en het gebruik van nieuwe faciliteiten moet worden gemaximaliseerd. Om praktische en financiële redenen zal er een beperkt aantal locaties zijn waar een MRI-scanner of een endoscopiefaciliteit kan worden gehuisvest, waardoor veel patiënten nog steeds enige afstand zullen moeten afleggen naar een centrale locatie.

Met mobiele infrastructuur kan de faciliteit echter tussen locaties worden verplaatst om diensten dichter bij patiënten te bieden. De flexibiliteit die mobiele gezondheidszorgeenheden bieden, betekent dat er een netwerk kan worden gecreëerd waarbinnen eerstelijnszorginstellingen, gemeenschapsziekenhuizen en andere gezondheidszorginstellingen centrale diagnostische middelen delen met behulp van een 'hub-and-spoke'-systeem.

Dit kan worden geleverd met behulp van een combinatie van een ontvangstfaciliteit, of 'docking unit', en een reeks mobiele gezondheidszorgfaciliteiten. De dockingunit wordt ingericht met de juiste aansluitingen, zoals nutsvoorzieningen en verbindingsgangen, ter voorbereiding op de ontvangst van een mobiele voorziening, waardoor mobiele voorzieningen eenvoudig en snel kunnen worden aangesloten.

Een dergelijk systeem geeft zorgverleners vrijwel onmiddellijk toegang tot volledig uitgeruste diagnostische faciliteiten. Mobiele voorzieningen kunnen vervolgens eenvoudig binnen het netwerk worden verplaatst en snel op een andere locatie worden geïnstalleerd. Binnen het samenwerkingsnetwerk kan een reeks klinische diensten worden geselecteerd die aansluiten bij de vraag en zorgbehoeften in de lokale omgeving, of die verschillende gespecialiseerde faciliteiten in rotatie aanbieden.

Een van de belangrijkste voordelen van het vergroten van de toegang tot diensten met behulp van flexibele infrastructuur is dat het een oplossing biedt met een laag risico en minder kapitaalintensief, met flexibele prijsstructuren. Het biedt ook een laag operationeel risico, omdat onderhoud en reparatie worden verzorgd door de leverancier van de faciliteit. Met een flexibele oplossing als deze zouden de kosten van contractering, personeel en uitrusting van de faciliteit, evenals de voordelen ervan, tussen de aanbieders kunnen worden gedeeld.

Als alternatief kunnen mobiele en modulaire units worden gecombineerd om een stand-alone vaste diagnostische hub te creëren in vrijwel elke lay-out, met wachtruimtes voor patiënten, spreekkamers, scan- en procedurekamers, alle specialistische apparatuur, herstelruimtes en personeels- en patiëntenfaciliteiten.

Een patiëntgerichte oplossing

Uiteindelijk is het doel van een hervorming, zoals uiteengezet in het rapport van de NHS, het terugdringen van zowel acute als electieve wachttijden, en het helpen verbeteren van de patiëntresultaten. Het zal echter tijd vergen om het plan te realiseren en om de belangrijkste doelstellingen te verwezenlijken, waaronder de diagnose in een vroeg stadium van kankerpatiënten. Er is dringend een oplossing nodig.

Het gebruik van een partnerschapsaanpak en het inhuren van capaciteit van aanbieders die het gezondheidszorgsysteem kunnen ondersteunen en ermee kunnen samenwerken, kan aanzienlijke voordelen opleveren. Er bestaan al oplossingen die kunnen worden geïmplementeerd zonder dat er hoeft te worden gewacht totdat specialisten zijn opgeleid en gerekruteerd, kapitaalbudgetten zijn goedgekeurd, grootschalige apparatuuraankopen zijn gedaan en gebouwen zijn gebouwd, wat betekent dat de voordelen veel sneller aan patiënten kunnen worden doorgegeven.

Naarmate ICS hun evolutie de komende jaren versnellen, zal de flexibele gezondheidszorginfrastructuur een steeds belangrijkere rol gaan spelen bij het verbeteren van de toegankelijkheid van diagnostische diensten. Naast het verbeteren van de ervaringen van patiënten, kan het vergroten van de toegang tot lokale diensten ook de acceptatie van screening- en diagnostische procedures stimuleren. En als we in de nabije toekomst blijven zien dat artsen verwijzingen stroomlijnen en virtuele consultaties op vergelijkbare schaal gebruiken als nu, zullen deze voordelen in de loop van de tijd alleen maar toenemen.

Dit artikel verscheen voor het eerst in de vierde editie van de Ziekenhuis tijden tijdschrift.